က်ေနာ္ငါးတန္းနွစ္မွာက်ေနာ့္အကိုကစားရင္းေခ်ာ္လဲရာကဒဏ္ရာအနည္းငယ္ရခဲ့ပါတယ္။အဲဒီနွစ္မွာပဲငါးတန္းစာ
ေမးပြဲက်လို ့အေဖကသူ ့ကိုေက်ာင္းဆက္မထားေတာ့ပဲက်ေနာ္နွင့္ညီမေလးမ်ားသာေက်ာင္းဆက္ေနခဲ့ရပါတယ္။
ဆင္းရဲသူဆိုေတာ့သူမ်ားေတြလိုအ၀တ္အစားေကာင္းေကာင္းလည္းမ၀တ္ခဲ့ရပါဘူး။ေက်ာင္စာအုပ္ေတာင္မွအမ
တစ္၀မ္းကြဲဆီကေနယူျပီးလိုအပ္သေလာက္သာ၀ယ္ယူခဲ့ရပါတယ္။က်ေနာ္တို ့ငါးတန္းနွစ္မွာပဲအေဖေက်ာင္းဆ
ရာဘ၀ကထြက္ျပီးယကၠန္းရွည္ခံုေထာင္ကာက်ေနာ္တို ့မိသားစုကိုေျပလည္ေအာင္ေထာက္ပံ့နိုင္ခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္တို ့လည္းတတ္အားသေလာက္၀င္ျပီးလုပ္ကိုင္ကာေပးခဲ့ပါတယ္။ဒီလိုနဲ ့အဲဒီယကၠန္းရွည္လုပ္ငန္းကအဆင္
ေျပလာခဲ့ျပီးလူသိမ်ားလာခဲ့ပါတယ္။က်ေနာ္တို ့ဘ၀လည္းတိုးတတ္ျပီလို ့ထင္ထားခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမယ့္က်ေနာ္၇
တန္းေအာင္တဲ့နွစ္မွာက်ေနာ္အမအျကီးဆံုးမခ်ယ္ရီ၀င္းအိမ္ေထာင္က်ျပီးခြဲသြားခဲ့ပါတယ္။အေဖလည္းထပ္ျပီပင္ပန္
ခဲ့ရပါတယ္။အဲဒီေနာက္အရင္ေလာက္မဆိုးခဲ့ေတာ့ေပမယ့္တိုးတတ္မႈ ့ကေတာ့မရွိလာခဲ့ပါဘူး။က်ေနာ္၁၀တန္း
နွစ္က်ျပန္ေတာ့အမမာလာ၀င္းကအိမ္ေထာင္ျကသြားျပီးခြဲေနခဲ့ျပန္တယ္။က်ေနာ့္အေဖပင္ပန္းေနတာကိုသူတို ့
ကမျမင္ေလေတာ့သလားမသိေတာ့ပါဘူး။
No comments:
Post a Comment